przydatność do ukończenia studiów

Władza, jaką ma nad nami dobra historia, jest niezaprzeczalna. Czy pamiętasz, jak miło było słuchać opowieści w dzieciństwie? Albo nawet jako dorosły, wszyscy czuliśmy, że nie chcemy puścić tej książki, która trzyma cię od początku do końca, lub tego filmu, który pozostawia cię z oczami przyklejonymi do ekranu.

Ale opowiadanie historii wykracza daleko poza rozrywkę i świat wyobraźni. Jest to jedno z najpotężniejszych narzędzi do nauki i było wielką różnicą w rozwoju istot ludzkich.

W dzisiejszym poście porozmawiamy trochę więcej o tym temacie i o tym, jak odnosi się on do środowiska nauczania — nie tylko dla dzieci, ale także w szkolnictwie wyższym. Śledź dalej i dowiedz się więcej o korzystaniu z opowiadanie historii O edukacji:

Czym jest opowiadanie historii?

Termin angielski opowiadanie historii, w wolnym tłumaczeniu oznacza opowiadanie historii. Jest to naturalna zdolność ludzi, w końcu opowiadanie historii jest częścią naszej natury i jest jedną z najstarszych umiejętności komunikacji międzyludzkiej — robimy to od ponad 30 000 lat, na długo przed wynalezieniem pisma lub pojawieniem się języków, poprzez malowidła naskalne.

Współcześnie słowo to odnosi się również do zestawu technik wypracowanych w celu tworzenia narracji — swego rodzaju „formuły” opowieści, jak pokażemy później.

Ale więcej niż zestaw dobrych praktyk, opowiadanie historii jest skuteczną techniką tworzenia więzi, ilustrowania sytuacji, a zwłaszcza przyciągania i utrzymywania uwagi rozmówcy — czytelnika, słuchacza, widza itp. Ze względu na jej skuteczność wiele dziedzin przywłaszczyło sobie tę technikę, na przykład media , Reklama i marketing.

Edukacja jest również obszarem, który może znacznie skorzystać z technik opowiadanie historiiponieważ przekazywanie treści za pomocą narracji jest znacznie skuteczniejszym sposobem utrwalania i przyswajania informacji niż prosta prezentacja danych i faktów stosowana w tradycyjnych metodach nauczania.

Opowiadanie historii w edukacji: jaki jest związek między narracjami a uczeniem się?

Czy zauważyłeś, o ile łatwiej przyswajasz informacje, gdy umieszczasz je w kontekście? To nie dzieje się przypadkowo. Słuchanie opowieści znacznie zwiększa poziom aktywności mózgu, do tego stopnia, że ​​istnieją już badania, które wiążą czytanie opowieści z dziećmi o lepszym rozwoju poznawczym w dorosłym życiu.

Historie mają moc zaostrzania ciekawości i wzbudzania empatii — podczas słuchania narracji mózg uwalnia dopaminę, hormon związany z przyjemnością i więzią emocjonalną. Ponadto informacje przekazywane w formie relacji są bardziej udostępniane, co sprawia, że ​​to, co zostało opowiedziane, może dotrzeć do większej liczby osób.

Zgodnie z teorią nauczania i uczenia się, opracowaną przez psychologa Jerome’a ​​​​Brunera, szansa na zapamiętanie czegoś, co jest powiązane z historią, jest nawet 20 razy większa niż w przypadku usłyszenia pojedynczego faktu. Innymi słowy: narracje są również niezwykle przydatnym narzędziem do długotrwałego przyswajania treści.

Jak wykorzystać storytelling w edukacji?

W środowisku szkolnym często można zauważyć użycie opowiadanie historiizwłaszcza w materiałach dydaktycznych — książkach z określonych dyscyplin, wykorzystujących grupę postaci w różnych sytuacjach, tworzonych w celu zilustrowania treści pedagogicznych np. w ciągu roku szkolnego.

Jednak siła opowieści wykracza daleko poza podstawową edukację. Mogą być również stosowane podczas studiów, zarówno przez profesorów, jak i studentów. Oprócz tego, że jest sposobem na humanizację treści, użycie opowiadanie historii w edukacji jest sposobem na uczynienie zajęć bardziej kreatywnymi, dynamicznymi i ciekawymi.

Dla studentów ta technika staje się dużym wyróżnikiem w prezentacji prac, nie tylko dlatego, że przykuwa uwagę słuchaczy. Opracowywanie historii na podstawie treści akademickich jest sposobem na pokazanie nauczycielowi, że potrafisz przyswajać, zastanawiać się nad danymi i faktami oraz rozwijać je w zupełnie inny sposób niż ten, w jaki miałeś pierwszy kontakt. Jest wyrazem zaangażowania w proces przygotowania pracy i opanowania przekazywanych treści.

Kolejną zaletą tej techniki jest to, że ponieważ jest wysoce wizualna i stymulująca, możliwe jest użycie narzędzi audiowizualnych w celu uzupełnienia historii i uczynienia jej bardziej wciągającą, takich jak obrazy, nagrania audio i wideo.

[rock-convert-cta id=”1313″]

Jakie są zasady i jak stosować tę technikę?

Aby opracować dobrą narrację, możliwe jest przyjęcie modeli opartych na teoriach opowiadanie historii. Podróż bohatera, czyli monomit, jest jednym z nich, rozwiniętym przez Josepha Campbella w „Bohaterze o tysiącu twarzy”.

Opiera się na pewnych założeniach, na podstawie których można budować historie o różnej tematyce i tematyce, i jest bardzo zbliżona do koncepcji narracji obecnych w literaturze i filmie. Podróż bohatera podzielona jest na 7 momentów, a mianowicie:

1. Wstęp

To początek narracji, moment, w którym bohater zostaje wprowadzony w swój kontekst – czyli jego stan przed wielkim wydarzeniem, które doprowadzi do rozwoju opowieści. Jest to niezbędny krok do stworzenia empatii i połączenia rozmówcy z postacią bohatera.

2. Przedstawienie problemu

Na tym etapie przed publicznością zostanie zaprezentowane wyzwanie, któremu bohater musi sprostać. Przedstawienie problemu nie powinno zająć dużo czasu w narracji, ponieważ wzbudzi ciekawość, aby rozmówca pozostał w kontakcie i śledził rozwój historii.

3. Odmowa wezwania

To moment, w którym prezentowane są przeszkody, słabości bohatera, które sprawią, że nie będzie on w stanie sprostać wyzwaniu. Oprócz humanizacji postaci bohatera krok ten pokazuje również, że omawianego problemu nie należy lekceważyć.

4. Oferta pomocy

Po przedstawieniu trudności bohatera pojawia się coś lub ktoś, kto może pomóc mu je przezwyciężyć. Na ogół pojawiają się jako rozwiązania, narzędzia, mentorzy lub przewodnicy, którzy pomogą bohaterowi w jego podróży.

5. Pokonywanie etapami

W tym momencie historia powinna pokazywać całą drogę, jaką przeszedł bohater, aby pokonać problem. Ta droga nigdy nie może być przedstawiona w banalny lub zbyt łatwy sposób, ale raczej poprzez pokazanie, że staje się ona coraz silniejsza i bardziej zdolna krok po kroku, na każdym etapie historii.

6. Ostateczne wyzwanie

To moment, w którym bohater w końcu staje przed wielkim problemem – który najczęściej nie jest dokładnie taki, jak myślano na początku historii. Wyzwanie to nie tylko coś zewnętrznego dla bohatera, ale także wewnętrzna trudność, którą należy przezwyciężyć. Tutaj przekazana wiadomość dotyczy odporności, siły i odwagi, dzięki czemu bohater jest podziwiany przez publiczność.

7. Uchwała i zakończenie

Konkluzją jest zamknięcie historii, pokazujące, jaki był wynik bohatera po pokonaniu wyzwania i jak lekcje i rozwój, jakie przyniosła podróż, zmieniły jego życie.

Warto zauważyć, że aby użyć techniki opowiadanie historii W skutecznej edukacji konieczne jest opracowanie dobrego scenariusza uwzględniającego przekaz, cel, sposób opowiedzenia historii oraz przede wszystkim publiczność. Pomoże Ci to stworzyć ton i język, którego użyjesz, aby zniewolić czytelnika i opowiedzieć swoją historię.

I na koniec nasza złota rada: przetestuj się! Pisz i pisz swoją historię od nowa, wprowadzaj zmiany i opowiadaj innym. Tylko wtedy będziesz mieć pewność, że przyniesie to oczekiwany efekt.

Jeśli spodobał Ci się dzisiejszy wpis i chcesz otrzymywać wszystkie nowości z bloga oraz ekskluzywne treści, skorzystaj z okazji i zapisz się do naszego newslettera!